• MENU >>
• Weblog
• Achtergronden
• Archief
• RSS Feed
• Login

 Het watjesmodel

Het was me al eerder opgevallen dat wiskundestudenten er in het algemeen een bijzondere manier van samenwerken op na houden. Het komt er globaal op neer dat een groepje studenten het werk onderling verdeelt en dat elke afzonderlijke student hoofdverantwoordelijke wordt voor een of meerdere onderdelen. Je hoopt dan dat als student 'x' een 'kunstje' moet doen de anderen studenten uit de groep daar dan ook nog aan bijdragen. Strikt noodzakelijk is dat niet,  maar 't zou leuk zijn, maar of dat altijd even serieus gebeurt valt te betwijfelen. Ik weet niet hoe je dit soort samenwerking moet noemen maar 't is vrij gangbaar onder 'wiskundedocenten'. Ik schreef er al eerder over op Gewoon in de hersenen. Laten we dit maar 'working apart together' noemen: het WATjes-model.

Het zou niet eerlijk zijn om te suggeren dat zoiets onmogelijk kan werken. Ik doe dat namelijk zelf meestal niet anders. Ik ben verantwoordelijk voor bepaalde onderdelen en pruts daar lekker in mijn eentje aan. Dat is geen keuze, maar een noodzakelijk kwaad. Het is zondermeer beter en leuker als je de mogelijkheden hebt om als team aan dit soort dingen te werken of als dat niet kan er in ieder geval uitgebreid met collega's over te praten. Mijn ervaring is dat dit er meestal niet van komt. Als het toevallig een keer wel gebeurd (bijvoorbeeld in de bus naar Friesland) dan is dat ook wel weer heel erg inspirerend en een bewijs dat je dat veel vaker moet doen. Maar ja, druk druk druk...
Zie ook Zelfstandig leren of Web 2.0

Voor de cursus Wiskunde & Leergebieden is zo'n watjes-model geen goed idee. Het komt er (in de praktijk) op neer dat studenten ongeveer een kwart van het werk doen maar wel 4 studiepunten krijgen. Op zich kan dat ook bijna niet anders want 4 studiepunten komt overeen met zo'n 112 uren studielast. Als je dat verdeelt over 7 of 8 weken dan komt dan neer op 13 klokuren per week huiswerk naast de werkcolleges. Dat kan je, denk ik, wel vergeten. Het watjesmodel is dan wel een efficiente manier om het werk een beetje te verdelen. Maar 'echt' nuttig lijkt me dat dan uiteindelijk niet...

Een ander probleem bij groepswerk is altijd de samenstelling van de groepen. Je kunt de groepen willekeurig samenstellen of de studenten zelf laten kiezen. Dit laatste is handig... regel het maar... maar dat is natuurlijk geen kunst: met je vrienden kan je natuurlijk goed samenwerken. De groepen willekeurig samenstellen is soms ook niet echt handig.

Bij de nieuwe cursus Wiskunde & Leergebieden ga ik dat toch maar 's proberen anders te doen. De inzet van WEB2.0-dingen maakt het mogelijk om in ons 'netwerk' ieders individuele bijdrage zichtbaar te maken. In het begin van de cursus zijn er een aantal individuele opdrachten. Op basis van de individuele opdrachten stel ik dan de groepen samen. Hoe ik dat precies ga doen weet ik nog niet, maar dat komt nog wel. Daarna volgen er een aantal groepsopdrachten. De verschillende groepen krijgen hiervoor een eigen 'groep' op ons 'netwerk' waarbij ik de individuele bijdragen van de afzonderlijke groepleden wel wil kunnen zien. De eindopdracht is een WIKI-opdracht voor alle studenten, zowel voltijd als deeltijd.

Het idee is dat studenten het 'netwerk' gebruiken om te werken. Dus niet eerst van alles doen en daar dan een verslag of een logboek van maken, nee, gewoon discussieren, uitwisselen en schrijven in het 'netwerk'. Niet alleen de 'producten' zijn interessant, de weg er naar toe is minstens net zo interessant. Als dat allemaal gedaan is dan is het ook klaar. Studenten hoeven dan niet nog 's een verslag te maken of een logboek uit hun duim te zuigen.

Tijdens de werkcollege's doen we dan presentaties, het bespreken van de 'producten' en andere nuttige dingen. In het 'netwerk' kunnen studenten vervolgens reageren, aanvullen en (verder) discussieren. Tijdens werkcollege's is daar vaak onvoldoende gelegenheid voor en gerichte feedback op je werk is toch wel 's prettig zou ik denken...

Als dat allemaal lukt, zoals ik me dat voorstel, dan is het probleem van het watjesmodel in ieder geval van de baan. Eén probleem opgelost, nog vijfentachtig te gaan...

Geef een reactie op dit bericht

DoubleYouSee